Süper Kahraman

Aslında beni tanısanız çok seversiniz. Acayip güler yüzlüyüm. Komplekssiz ve yerinde espriler yaparım. Herkes güler. Gülmeyen görürsem, onu da güldürmeyi bilirim. Çünkü ben pervasız, umursamaz biriyim. Öyle görünürüm. Öyle davranırım. Buna da inandırırım. Benim meziyetim budur. Süper gücüm samimiyetimdir!

Beni belki hiç göremezsiniz belki de bir pazartesi akşamı gece ikide, bir bar köşesinde otururum. Şanslıysanız benimle tanışırsınız. Hayatınıza neşe katarım. Problemlerinizi çözerim. Bütün negatifi pozitif yaparım.

Ama evime döndüğümde, kendimle kaldığımda sizin hayalinizin ötesinde “ağlarım.” Sanki ben hiç üzülmezmişim gibi hissettiririm ama üzülürüm. Hatta sizin üzülemediğiniz kadar.

Benim olayım budur. Kötülüğü iyiye çevirmek. Ben süper kahramanım. Kanatlarım ya da fiyakalı kıyafetim yoktur ve bu yüzden ilk görüşte beni tanıyamazsınız. Ama bir kere tanıştınız mı neredeyim, size tekrar rastlar mıyım diye merak edersiniz. Beni tanıyan mutlu, tanımayan eksiktir.

Ben hikayelerden, hayatlardan beslenirim. Vampirimdir, emerim sizi. Kötü kanı atar, yenisini veririm. Benim dünyevi, somut problemlerim olmaz. Nerede zedelenmiş, kırık bedenler var, bulurum. Yaraları ilk görüşte tanırım. Pansuman olurum.

Beni bulmak kolay değil. Hep evde ama bazen sokaklarda dolaşırım. Pelerin giymem. Kırmızı rujum belki beni ele verir. Ama beni tanısanız hiç pişman olmazsınız. İyiliğe inanırım, güzel insanlara.

Kalbimden kötülük geçmez. İsyan ederim ama siz göremezsiniz, göstermem. Yalan söyleyemem. Bu benim dünyam. Tanısanız çok seversiniz.

Ben iyi bir insanım çünkü aslında herkesin olması gereken bu, benimki acayip değil.

Siz bir kendinize bakın, iyi misiniz gerçekten?