Kolay

Ve tek başına evine gelirsin... En sevdiğin insanlarla geçen, en sevdiğin iç yanmalarını dürüstçe konuştuğun, ne kadar da mükemmel bi gece sonudur. Evde seni küçücük bir erkek çocuğu bekler ama yine aynı tavanın aynı yerine bakarken bulursun kendini. İçinden " Off çok mutsuzum" dersin. Ne kadar da gerçek bi his...

Kız arkadaşlarınla ilişkilerde karma olmadığını tartıştığın bi gece sonu onlar haklı çıkar. İtiraz ettiğin bütün kelimeler yok olur bi anda. Onlar haklılar, peki neydi bizim karmamız?

Ölmek istediğin gecelerden birine dönüşür, tek başına. Hak edilen bi yalnızlık değil. Sırf o yalnızlık korkundan sahiplendiğin bir bebek köpek bile edemez ya seni teselli.

Sardığın son sigaran. Bi tane daha saracak halin yok. Halbuki ne kadar güzel gülüyordun bu akşam ve ne kadar doldu o gözlerin. Ama hak edilmemiş bi yalnızlığın içinde yine yalnızlığına laf söyletmiyordun.

Aslında sana hiç aşık değildim. Sen kolaydın. O kolaylığa aşık oldum. Senden sonra kimse kolay olmadı.